Blog 6: Lampang

Het is donderdag 19 november, en we vertrekken vandaag naar Lampang.

Om 09.15 uur nemen we afscheid van de lieve mensen die ons zo warm welkom hebben geheten en zo goed hebben geholpen met alles en nemen we een TukTuk naar Old Sukhothai. Hier konden we direct overstappen op een songtheaw die ons naar het busstation van New Sukhothai bracht. Ik kocht twee kaartjes bij het loket en gelijk begon de caissiere druk te bellen. Er kwamen nog 3 toeristen verspreid over 2 TukTuk's aan die dezelfde bus wilden hebben. De man van de busmaatschappij gebaarde dat wij in de TukTuk's bij de toeristen plaats moesten nemen. We snapten er helemaal niets van. Wat bleek....de bus was net weg en ze hadden de chauffeur gebeld. Nog geen twee minuten later zagen we de grote bus langs de drukke weg staan, wachtend op ons. Geweldig! Toen we rond 15.40 uur aankwamen in Lampang namen we de TukTuk naar onze Guesthouse welke in een ''achterstraatje'' bleek te liggen. Bij de receptie spraken ze amper Engels en was er enige verwarring over hoe lang we zouden blijven. Al gauw kwamen we erachter dat dit geen toeristen plek was en dat wij de enige buitenlanders is dit plaatsje waren wat grappige gezichten van de locals opleverde. 

Op 20 minuten lopen zat een groot overdekt winkelcentrum waar wij ons s'middags prima vermaakt hebben en stiekem bij de McDonalds gegeten hebben :-)

Vrijdag 20 november, en wat te doen in een dorp waar niemand Engels spreekt en er geen andere toerist te bekennen is? Via de dames bij de receptie en met hulp van de schoonmaaksters wisten we een Songtheaw te huren die ons langs verschillende bezienswaardigheden zou rijden. Toen de songtheaw na 15min Thai-time (lees 30min) verscheen, vertrokken we om 13.15 uur naar Wat Phra Kea Lampang. Een prachtige tempel 20km buiten Lampang gebouwd in Burmese stijl met veel hout. Het was er erg druk en er waren veel activiteiten te doen om Buddha te eren zoals kaarsjes aansteken, wierook, bloemen kettingen. Ook werden er emmers omhoog gehesen om vervolgens over een vlag met tekst te gooien. We vervolgden onze weg naar Pong Sanuk Thai, Phra Keaw Tao Suchadaram en Pong Sanuk Tai. Stuk voor stuk mooie bezienswaardigheden waarvan ik hoop dat ik de naam enigsins goed schrijf, haha. We lieten ons afzetten bij Central Plaza, het overdekte winkelcentrum voor avondeten.

Zaterdag 21 november hebben we s'morgens lekker rustig aan gedaan. Op Google zagen we dat er een internetcafé in de buurt was. We vroegen een aantal mensen onderweg om hulp maar niemand wist waar het zat. Uit het niets stopte er een auto en werden 3 schoolkinderen uit de auto gezet. Vreemde plek zo naast een autogarage. Ze vroegen in het Engels of ze onze kaart mochten zien en probeerden ons te helpen maar de kinderen wisten het ook niet. We bedankten ze vriendelijk en liepen door. Even later stopte dezelfde auto weer en kwamen de kinderen met hun ouders naar buiten. Ze wilden ons graag helpen en pakte allemaal hun mobiel erbij. De ene keek op internet, de andere belde in het rond en weer een ander liep een rondje en keek of ze iets in de buurt zag. Terwijl we met zijn allen op de telefoons keken maakte de vrouw foto's. We blijven natuurlijk buitenlanders haha. Na een kwartier zagen we nog steeds niet waar we heen moesten. De man liep naar zijn auto en gebaarde ons mee te komen..."huh".... Hij wilde ons wel even brengen. Samen met twee kids kropen we op de achterbank terwijl hij ook 1 op schoot nam en de vrouw achter het stuur ging zitten. Dit is even wennen...Deze mensen nemen zoveel moeite om ons te helpen. Wat een geweldige mensen zijn het toch! De vader spoorde de kinderen aan Engels te praten met ons en verstaanbaar ook. Oh wee als ze te zacht praten! De kinderen hadden s'morgens een toets voor wiskunde gemaakt en hadden vanmiddag Thaise dansles. Na een paar rondjes rijden stapte de man uit en kwam terug met zakjes eten. Uiteraard ook voor ons, gefrituurde bananen. Zo lekker!  Uiteindelijk vonden ze een computercentrum en liepen ze helemaal mee naar de deur. De vrouw vroeg om onze Facebook en we bedankten ze vriendelijk. Wat een super leuke ervaring, en wat waren die mensen toch lief en behulpzaam!  Toen we het computercentrum in liepen draaiden 30 koppies zich om. Het zat vol met jongens van een jaar of 10-12 die allemaal aan het gamen waren op hun vrije zaterdag. Super grappig! Na 4 uur druk typen en foto's uploaden stond het meeste online en gingen we terug naar het hostel. Morgen reizen we naar Chiang Mai voor het Loi Krathong festival!